Ik hoor er ook bij

Sinds 2014 heb ik een lichamelijke beperking en ben ik deels afhankelijk van een rolstoel. Door deze wijze van leven loop ik vaak tegen dingen aan die mij beperken. Dingen die niet goed geregeld of niet overdacht zijn terwijl dat met – soms – simpele oplossingen wel zo zou zijn. Ik hoop met deze blog meer bewustzijn te creëren voor mensen zónder een mobiele beperking.

Woningbouw
Om te beginnen een heel simpel voorbeeld: woningbouw. Waarom is de standaard breedte van een deur 90 cm en geen 1 meter? Dit zou veel ongemakken en hoge kosten kunnen voorkomen omdat een woning vaak aangepast moet worden als iemand een mobiliteitsprobleem krijgt. De deuren moeten dan verbreed worden en drempels verwijderd om het voor deze persoon leefbaar te houden. Deze kosten kunnen op een simpele manier voorkomen worden.

Looproutes
In coronatijd kwamen er looproutes in gebouwen om zo min mogelijk met elkaar in contact te komen. Voor mij was de praktijk vaak dat een gebouw mooi rolstoelvriendelijk is bij de ingang, maar de uitgang dan weer obstakels heeft. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het gemeentehuis van Apeldoorn. Via de markt is deze mooi toegankelijk met een talud. Maar aan de Deventerstraat kant – de uitgang in coronatijd – alleen een trap. Dus hoe kom ik dan beneden? Een simpele oplossing was een bordje geweest met een rolstoel pictogram om aan te geven dat mensen met een mobiele beperking wel de ingang (marktzijde) van het gemeentehuis mochten gebruiken. En niemand die daar aan dacht…

Winkel gangpaden
In mijn optiek wordt te weinig rekening gehouden met rolstoelen. Als ik in de raad kom, wil ik mij dan ook inzetten om (nog meer) winkels en panden rolstoelvriendelijk te maken. Zo zijn vaak de winkelpaden te krap of bezaaid met spullen waardoor wij er niet door of bij kunnen. Gelukkig zijn er dan wel mensen die ons helpen: “o sorry, als u zegt wat u nodig heeft, dan halen wij dit even voor u. U kunt dan bij de kassa wachten”. Maar mensen hebben niet door dat ze daarmee onze zelfstandigheid ontnemen. Ik vind dat ik ook het recht heb op door de winkel te kunnen struinen. Dit wordt ons te vaak ontnomen.

Parkeerplaatsen
Oké mijn laatste punt zijn de gehandicaptenparkeerplaatsen. Daar gaan regelmatig mensen staan die helemaal geen mobiliteitsprobleem hebben. “Meneer/mevrouw, u staat op een plek die niet voor u bedoelt is.”. En dan het standaard antwoord: “Ik ben zo weg, moet effe snel iets ophalen of wacht even op mijn kinderen”.

Gehandicaptenparkeerplaatsen zijn altijd dicht(er)bij een ingang of toegang tot helling of lift. Mensen met een mobiele beperking hoeven daarom niet een grotere afstand af te leggen. Iets dat mensen met gezonde benen wel eenvoudig kunnen. Dus als jij een plek die voor mij bestemd is bezet houdt, moet ik op een grotere afstand parkeren en een langere afstand afleggen waar ik moeite mee heb.

In Eindhoven heeft elke gehandicaptenparkeerplaats een bord met de tekst “Als u mijn plaats inneemt, neemt u dan ook mijn handicap?”. In mijn oogpunt moet dit standaard onder elk gehandicaptenparkeerplaats bord komen. Want ik wou dat ik effe snel iets op kon halen…

Wist je trouwens dat de boete voor het illegaal (‘even’) parkeren op een gehandicaptenparkeerplaats € 400,- is? #nietdoendus

Glenn Langenbach, kandidaat raadslid

Lees ook: de blog ‘Zijn Apeldoorners niets gewend?’ geschreven door Şazime Diler.