Wanneer doet het ertoe?

Binnenkort wordt in de kamer een wet behandeld die het voor transgender en intersekse personen makkelijker maakt om de aanduiding bij de burgerlijke stand te veranderen. Daar is behoorlijk wat gedoe over waarbij er bewust angstbeelden over ons worden uitgestort. Daarom schrijf ik dit keer een blog over een onderwerp wat mijzelf betreft.

“Wanneer doet het ertoe?” vraag ik wel eens aan mensen als het over gender en seksuele voorkeuren gaat. “Wanneer doet het ertoe met wie iemand gisteravond wel of niet geslapen heeft?”, “Wanneer doet het ertoe wat een ander in zijn of haar onderbroek heeft zitten?” Is het belangrijk voor een gemeentelijk beleidsstuk om te weten of het door een hetero of homo ambtenaar geschreven is? Als ik als informatiebeveiligingsadviseur een technische-analyse maak, is het dan belangrijk of ik wel of niet bepaalde onderbroekvulling heb? Toch is er een soort fascinatie rondom het seksleven van “niet hetero-personen”. Ik kreeg regelmatig de vraag of ik na mijn transitie tot vrouw nu ook op mannen val. En een lesbische collega die samen met haar vrouw drie kinderen opvoedt, krijgt regelmatig de vraag “hoe dat bij ‘hun’ dan gegaan was”. Dat is best gek, want ik vraag nooit aan iemand of hij nog wist op welke leeftijd hij hetero was en ik vraag ook niet aan een stel met kinderen “hoe ze ‘het’ gedaan hebben”.

Dat brengt mij terug op het kopje: wanneer doet het ertoe? Dat is in een zeer beperkt aantal situaties. Tegenstanders van de nieuwe wet hebben het over angstbeelden dat door deze wet mannen nu een V-tje in hun paspoort gaan aanvragen zodat ze ongestraft in dameskleedkamers en toiletten kunnen gluren. Het gekke is dat ik nog nooit bij het betreden van een WC of kleedkamer gevraagd ben naar mijn paspoort. En kwaadwillende mannen hebben geen ingewikkelde wijziging in de burgerlijke stand nodig om vrouwen, waar dan ook, lastig te vallen. Op dit moment moeten transgender personen gesprekken met psychologen voeren die dan daarna tot het oordeel kunnen komen dat die persoon transgender is en dus de M in een V (of andersom) veranderd mag worden. De psycholoog kan niet beoordelen wat er in mijn hoofd zit, dus eigenlijk is het een overbodige hindermacht die niets toevoegt. Intersekse en non-binaire personen hebben het nog lastiger: voor hen moeten er soms artsen en altijd een rechter aan te pas komen. Allerlei hindernissen voor het wijzigen van een letter in een administratie. Een letter die er zelden toe doet, maar waar sommige tegenstanders van de wetswijziging erg aan gehecht zijn. In Nederland hebben wij geen M/V in ons rijbewijs staan (vele andere landen wel). Als ik met de trein reis dan gaat het er om of ik voor mijn kaartje betaald heb. Daarom is het goed dat de M/V van NS en OV kaarten is verwijderd.

Als de wet aangenomen wordt, zal er voor bijna iedereen in Nederland niets veranderen in hun leven. Behalve voor trans, intersekse en non-binaire personen. Voor hun wordt een hindermacht weggenomen en het leven weer een stukje prettiger gemaakt.

Lilian Haak
Vice fractievoorzitter WijApeldoorn