“De brug die in het water viel”

“De brug die in het water viel”

Het blijft verbijsterend. Volgens het college was het hard nodig dat er een extra brug over het kanaal zou komen. Studenten van het Centrum voor Veiligheid en Digitalisering (CVD) hoefden dan een paar minuten minder naar school te lopen en dat was deze coalitie wel 1 miljoen Euro waard. Ondanks onze herhaalde bezwaren, heeft de coalitie bestaande uit VVD, Lokaal Apeldoorn, GroenLinks, SGP en SP het plan doorgedrukt. Met 21 stemmen voor en 18 tegen werd de coalitiemacht misbruikt om een gedoemd plan te forceren.

De brug werd verkocht als een noodzakelijke investering om studenten te trekken. Men beloofde een tijdswinst van enkele minuten op een traject wat minder dan 10 minuten lopen is. Nu ligt de brug er en blijkt dat de beloofde tijdswinst van enkele minuten niet eens gehaald wordt. Recent onderzoek toont zelfs aan dat de nieuwe route soms langzamer is dan de oude. Daarnaast zijn er terechte vragen en opmerkingen rondom de veiligheid van de nieuwe route.

Het oorspronkelijke budget van 650.000 euro werd snel overschreden. Toen het idee kwam om de brug te kopen in plaats van te huren, stegen de kosten naar 800.000 Euro, en dit kan nog verder oplopen. De oppositie heeft herhaaldelijk aangekaart dat het geld beter besteed kon worden aan onderwijs en andere noodzakelijke voorzieningen in de stad. Maar de prestige en een gedane toezegging was blijkbaar belangrijker dan zorgvuldig omgaan met het gemeentegeld.

De tijdelijke brug zou er maximaal vijf jaar staan, waarvan nu al twee jaar zijn verstreken. Met het verwachte aantal van 300 tot 500 studenten en ongeveer 100 dagen per student per jaar, kom je uit op ongeveer 100.000 wandelingen (heen en terug). Dit betekent dat elke wandelingetje ongeveer 4-5 euro kost per keer dat je er overheen loopt. En dat terwijl de brug dus geen tijdswinst oplevert en niet toegankelijk is voor mindervaliden. Een broodje voor in de rugzak van iedere student zodat ze tijdens de twee minuten verderlopen niet zouden verhongeren was nog goedkoper geweest.

De brug werd gepresenteerd als een voorwaarde voor de komst van Saxion naar Apeldoorn. Zelfs toen de geplande locatie voor de brug niet beschikbaar bleek, ging men toch door want: de brug moest er komen, zelfs al is er geen student die er ooit om gevraagd heeft. Cijfers waarom deze alternatieve route sneller zou zijn of een kosten/baten analyse zijn nooit opgeleverd. Ook heeft dit college nooit schriftelijk hard kunnen maken dat er een formele afspraak met Saxion was waarin de gemeente zich verplichte om deze brug er neer te leggen. Dit toont volgens WijApeldoorn een gebrek aan zorgvuldige planning en een starre houding van het college.

Het meest schadelijke is echter de impact op het vertrouwen van de inwoners in het gemeentebestuur. Er wordt voorgesteld op basisvoorzieningen (waaronder de dieren van kinderboerderij Malkenschoten en de maatschappelijke stages van scholieren etc.) te bezuinigen terwijl dit prestigeproject er blijkbaar koste wat koste doorheen moest. Dit beleid roept terecht verontwaardiging op onder de inwoners van Apeldoorn.

Wat heeft deze brug ons werkelijk opgeleverd? Niet meer dan een flinke kostenpost en een beschadigd vertrouwen in het bestuur. Het is tijd dat we prioriteiten stellen die echt bijdragen aan het welzijn en de toekomst van onze stad. Laten we stoppen met het verspillen van gemeenschapsgeld aan prestigeprojecten en ons richten op wat er echt toe doet: een inclusieve en goed functionerende stad voor iedereen. De VVD zei bij het debat over deze brug: “Wie A zegt moet ook B zeggen.” Ik hoop dat men dat nu ook doet en dat de coalitie haar consequenties trekt uit dit debacle wat men zelf veroorzaakt heeft.

Foto: Andrea Ooms